Ukryte sygnały

Na jednolitym, chłodno szarym tle trzy subtelne, pionowe ślady w białym kolorze przykuwają uwagę swoją prostotą. Dwie z nich znajdują się blisko siebie, w lewej górnej części płótna, trzecia – samotna – położona jest niżej, bliżej środka. Ich oszczędna forma i precyzyjne rozmieszczenie tworzą napięcie pomiędzy obecnością a nieobecnością, bliskością a oddaleniem.

Obraz, wpisując się w cykl „Granice”, stawia pytania o relacje – zarówno międzyludzkie, jak i wewnętrzne. Jasne znaki, przypominające sylwetki. Mogą symbolizować osoby, emocje lub wspomnienia. Ich rozmieszczenie sugeruje istnienie niewidzialnych barier – granic, które nie dzielą fizycznie, lecz psychicznie i emocjonalnie. 

Każdy element wydaje się istotny, a pusta przestrzeń wokół działa jak echo – wzmacniając ciszę i pozostawiając miejsce na osobistą interpretację. Obraz nie daje jednoznacznych odpowiedzi – raczej prowokuje do refleksji: Gdzie kończę się ja, a zaczynasz Ty? Jak blisko można być, nie tracąc siebie?

To malarska medytacja nad odległością, intymnością i samotnością. Granice, choć niewidoczne, są obecne – delikatne, ale znaczące.