Uniesienia

Tu artystka eksploruje motyw przestrzeni

i emocjonalnych stanów, sugerowanych przez sam tytuł. Dominującą cechą

jest subtelne użycie koloru

i formy, gdzie pastelowe odcienie różu rozpościerają się na płótnie w delikatnie modulujących liniach, przypominających falowanie wody lub delikatne drgania powietrza.

A sam układ jest jak w poprzednich eksperymentach, abstrakcyjnym krajobrazem zbudowanych z pomnażania wykadrowanych elementów uproszczonej formy ludzkiej.

Linie wydają się być w ruchu,

a ich płynność może symbolizować łagodne, ale potężne uniesienia emocjonalne, które przekraczają granice racjonalnego świata.

Można to interpretować jako wizualną metaforę doświadczeń, które dotykają głębokich warstw świadomości. Kompozycja, ograniczona

do prostych form i subtelnych barw,

jest jednak dynamiczna, dzięki wielokrotnemu powtórzeniu znanego

już w twórczości artystki motywu.

Autorka przedstawia granice

jako coś płynnego i elastycznego,

a nie jako sztywne lub ograniczające, nienaruszalne ramy. „Uniesienia”

to  graficzny obraz wewnętrznych emocji i uczuć, które ma potężny wpływ na nasze życie i zachowanie. Zachęca do refleksji nad życiowymi wzlotami i upadkami

oraz nad tym, jak wewnętrzne „uniesienia” kształtują nasze osobiste granice. W życiu istotne są chwile pełne emocji,

i te całkiem przewidywalne i spokojne,

a równowaga między nimi jest kluczem do harmonijnego trwania.