Cicha symfonia

Obraz „Cicha symfonia” Magdaleny Nowatkowskiej, należący do cyklu „Granice”. Charakteryzuje

się minimalistyczną estetyką

i subtelnością w komunikowaniu głębokiego przesłania. Wykorzystuje

się tu  prostą, ale sugestywną formę wizualną,

aby zbadać złożoność ludzkich emocji

i relacji w kontekście niepewności

i konfliktu.

Kompozycja składa się z horyzontalnych linii, które wydają się oddzielać płaszczyzny od siebie, tworząc wrażenie granic. Można interpretować je jako metaforę różnych płaszczyzn życia

lub różnorodnych emocjonalnych stanów, które mogą być spokojne

lub napięte. 

Linie proste symbolizować mogą emocjonalne wyciszenie. opanowanie, Pojedyncze, bardziej dynamiczne zaś  mogą sugerować ukryte napięcie

lub nieoczekiwane zmiany w percepcji..

„Cicha symfonia” to wizualna medytacja nad ludzką kondycją. Nad tym, jak spokój może  koegzystować

z niepokojem i chaosem. Tworząc skomplikowaną,

ale zarazem harmonijną kompozycję życia. W ciszy znaleźć można głęboką siłę, a w symfonii życia każda nuta, nawet

ta najcichsza, ma swoje znaczenie.