Terakota

To krok dalej w eksperymentowaniu

z uproszczoną postacią stworzoną przez autorkę cyklu “Granice”

Rytmiczna kompozycja z liniowymi elementami, które w równomiernych odstępach przecinają płótno. Wykadrowane ciała w tym układzie sprawiają wrażenie porządku i spokoju. Tworząc jednocześnie harmonijny krajobraz abstrakcyjny. Linie i zawarte

w nich subtelne zakrzywienia, wybrzuszenia wprowadzają dynamikę

i przypominają o nieustannej zmienności natury.

Za pomocą abstrakcyjnych form i linii artystka przywołuje ludzką postać

w zredukowany, niemal symboliczny sposób. 

„Terakota”, podobnie jak inne prace

z tego cyklu, stanowi próbę zgłębienia pytań o istnieniu, sens życia

i złożoność ludzkiego doświadczenia.

Przypomina o nieograniczonym potencjale

i odporności ducha ludzkiego, zdolnego do przekraczania granic.

Obraz się nie kończy w rama płótna, możemy sobie tylko wyobrazić

co jest, mogłoby być dalej….

Bezkres krajobrazu daje szerokie pole

do własnych interpretacji.