Tęsknota

Kompozycja jest świadomie zredukowana i skupiona,

z jednym centralnym punktem przyciągającym uwagę. Na postaci, uproszczonej, portretowej formie kobiety. Na geometrycznej, zminimalizowanej wersji oka, i cieknącej z niego łzy. 

„Tęsknota” może być postrzegana jako praca skłaniająca do refleksji nad emocjonalnymi stanami związanymi

z pragnieniem, oddzieleniem

i nie osiągalnością, z tęsknotą.

Autorka przedstawia minimalistyczną kompozycję, która z subtelnym naciskiem opowiada o głęboko ludzkim uczuciu tęstnoty. Zastosowanie miękkich kolorów tworzy jednak uczucie spokoju.

Praca ta może być interpretowana jako komentarz

do ludzkiego doświadczenia, pragnienia

i poszukiwania bezpiecznych miejsc.

Do przekraczania  granic, zarówno fizycznych,

jak i metaforycznych. Z wiarą, że gdzieś mimo

że daleko, czeka na nas bezpieczne schronienie.