System powiązań

Obraz „System powiązań” autorstwa Magdaleny Nowatkowskiej to najbardziej złożona i rytmicznie skomponowana praca w ramach cyklu „Granice”. W odróżnieniu od wcześniejszych, minimalistycznych kompozycji, tutaj artystka rozbudowuje język formy i wprowadza wieloelementową strukturę, przypominającą zarówno sieć neuronową, jak i schematy techniczne czy architektoniczne plany. Tytuł dzieła – „System powiązań” – staje się dosłownym i metaforycznym kluczem do jego odczytania.

Kompozycja opiera się na powtarzających się modułach – organicznych kształtach przypominających uproszczone sylwetki z wcześniejszych prac cyklu: zaokrąglone głowy, prostokątne „ciała”, ciemne owalne „oczy” lub punkty skupienia. Każda z tych form połączona lub też oddzielona jest linią – białą, precyzyjnie poprowadzoną na czarnym tle – która tworzy labirynt struktur, kierunków i relacji. Linie są czasem proste, czasem załamane, czasem miękko płynące – jakby wyrażały różne rodzaje zależności: logiczne, emocjonalne, społeczne.

„System powiązań” można odczytywać jako metaforę współczesności – świata, w którym jednostka istnieje tylko w kontekście innych, w którym granice to nie tylko linie wytyczające przestrzeń, ale też punkty styku, przekaźniki informacji i emocji. Artystka stawia pytanie: czy jesteśmy niezależnymi bytami, czy tylko elementami sieci? Czy nasze granice są naprawdę nasze?

Magdalena Nowatkowska nie ocenia tego zjawiska – raczej je obserwuje i zapisuje z precyzją godną kartografa. Jej obraz to mapa ukrytych zależności, ale także zaproszenie do zadania pytania: gdzie w tym wszystkim jesteśmy my?