Sploty I

Obraz przedstawia zwartą strukturę przypominającą złożoną sieć linii, przypominających rury lub przewody, zakończonych stylizowanymi, uproszczonymi kształtami ludzkich sylwetek. Dominującym kolorem jest głęboki bordowy odcień na neutralnym, szaro-beżowym tle. Wszystkie elementy są spłaszczone, bez cieniowania, co nadaje całości graficzny, niemal schematyczny charakter.

Elementy układają się w ścisłą siatkę, w której każdy „węzeł” zdaje się wynikać z poprzedniego, tworząc wrażenie nieprzerwanego przepływu. Linie zakręcają pod kątem prostym, a ich układ przypomina układ scalony, mapę sieci neuronowej lub schemat komunikacji. Główki skierowane są w różnych kierunkach, jakby sugerowały obecność jednostek w systemie – niezależnych, lecz nierozerwalnie połączonych.

„Sploty I” wpisują się w temat cyklu „Granice”, eksplorując granice jednostki w kontekście systemów, struktur społecznych i technologicznych. Pomimo pozornej anonimowości sylwetek, każda z nich zajmuje określone miejsce w układzie – sugerując pytania o indywidualność, tożsamość i zależność od otaczającej nas sieci powiązań.

Obraz wywołuje napięcie między porządkiem a chaosem, między indywidualizmem a kolektywnym uwikłaniem. Brak emocji na „twarzach” wzmacnia dystans, ale zarazem każe widzowi zadać pytanie: czy jesteśmy jeszcze odrębni, czy już tylko elementem większego kodu?