Przed i po

„Przed i po” to sugestywna, minimalistyczna kompozycja, która podejmuje temat przemiany, relacji międzyludzkich oraz granic komunikacji. Na tle ciepłego, różowo-brązowego koloru rozmieszczone są zgeometryzowane sylwetki ludzkie, uproszczone do formy prostych linii i kątów prostych, przypominających litery „L” lub „Γ”. Każda z postaci kończy się głową – białą lub czarną – co tworzy wyrazisty kontrast i symboliczny podział. Postaci, choć obecne na wspólnej przestrzeni, są oddzielone, skierowane ku sobie lub odwrócone, często z liniami ciał, które zdają się próbować dotknąć drugiej osoby, lecz ostatecznie tego nie czynią. Tworzy to atmosferę napięcia, wyobcowania, ale i niedokończonego dialogu.

Obraz to metafora życia „przed i po” – po stracie, po pandemii, po przełomie emocjonalnym lub społecznym. Ciała zbudowane z prostych, wydłużonych linii przypominają struktury architektoniczne, jakby ludzie zostali zredukowani do funkcji, ról lub systemowych jednostek. Jednocześnie te pozornie proste kształty są delikatnie organiczne, nieidealne – jakby tętniły emocją, której nie da się wyrazić w pełni. Obraz można odczytać jako opowieść o niemożności pełnego spotkania z drugim człowiekiem, o barierach – zarówno fizycznych, jak i psychicznych – które dzielą „przed” i „po”. To refleksyjna, wizualnie oszczędna, lecz symbolicznie gęsta praca, zapraszająca do kontemplacji tego, co dzieli ludzi w pozornie wspólnej przestrzeni.