Outsider

„Outsider” przyciąga uwagę swoją prostotą, niemal ascetyczną formą i intensywną symboliką. Na głębokim, bordowym tle znajduje się zaledwie kilka elementów – niewielkie pionowe elementy w kolorze złamanej bieli, skupione w centralnej części kompozycji oraz jedna samotna forma w lewym dolnym rogu. Całość przywodzi na myśl minimalistyczną notację emocji – zredukowaną do najważniejszych znaków.

Artystka rezygnuje z dosłowności. Uproszczone, sprowadzone do znaku postaci, jak ślady, znaki pisma, może nawet kody – to jakby niewerbalna wiadomość, której nie da się odczytać wprost.

Skupisko centralnych kresek układa się w formę przypominającą gęsto zasiedlony obszar, być może społeczność, grupę, zbiorowość. Z kolei pojedynczy znak znajdujący się osobno – w znacznej odległości, w lewym dolnym narożniku – emanuje samotnością i odseparowaniem.

 Obraz operuje językiem ciszy i dystansu, nie oferując łatwych odpowiedzi. 

„Outsider” to refleksja nad przynależnością i wykluczeniem. Obraz nie przedstawia konkretnej sytuacji, lecz stan emocjonalny – poczucie bycia poza, bycia niedopasowanym, niezrozumianym.