Niewidzialne spojrzenie

Pojedyncze oczy, zawieszone na ogromie pustego tła, mogą sugerować, że nawet w obszerności naszej prywatności, nasze najgłębsze emocje i intencje

są zawsze obecne i widoczne.

Kompozycja jest świadomie oszczędna.

Ten obraz to komentarz na temat widzialnych

i niewidzialnych granic między ludźmi, naszej zdolności do spostrzegania subtelnych różnic i  nieustającej potrzeby połączenia się z innymi. Chociażby wzrokowej interakcji. 

 „Niewidzialne spojrzenie” może zachęcać do refleksji nad tym, co tak naprawdę wiemy o innych.

Czy wszystko da się zaobserwować?