Nieugięta

„Nieugięta” z cyklu „Granice” to obraz, którym artystka w głęboko symboliczny sposób eksploruje tematy wytrwałości, determinacji oraz odporności psychicznej i emocjonalnej. Przedstawia ono abstrakcyjną postać, którą można interpretować jako metaforę ludzkiej kondycji, szczególnie w kontekście trudności i wyzwań.

Dzieło charakteryzuje się prostotą i minimalizmem, co potęguje jego wyrazistość. Dominująca kolorystyka w tonacjach ziemi, oddaje ciężar doświadczeń, z którymi zmaga się postać. Użycie jednolitego tła pozwala skupić całą uwagę na centralnej figurze, która jest wykonana z wyraźnych, geometrycznych linii.

Obraz interpretowany może być jako ścieżka życia, które choć skomplikowane i pełne zakrętów, prowadzą do celu, którym jest utrzymanie integralności osobistej. Postać stoi stabilnie, mimo wielu trudności i przeciwności losu. Jest hołdem dla niezachwianej siły ducha, która pozwala jednostce przetrwać najtrudniejsze momenty. Postać, choć przedstawiona w sposób abstrakcyjny, emanuje determinacją i odporności. Mimo, iż jej pozycja jednoznacznie oddaje moc trudu, z jakim zmierzyć się musiała.

„Nieugięta” wpisuje się także w szerszy kontekst kulturowy jako dzieło odzwierciedlające uniwersalne dążenie do zachowania tożsamości i osobistych granic . Obraz może być odbierany jako komentarz do współczesnych debat o psychicznej odporności, samodzielności oraz potrzebie ochrony własnych granic emocjonalnych i mentalnych.