Melodia ciszy

Obraz „Melodia ciszy” emanuje spokojem i kontemplacją. Na jednolitym, fioletowo–szarym tle pojawia się delikatny rysunek linii, które biegną wzdłuż krawędzi płótna, tworząc geometryczną ramę z subtelnymi załamaniami i zaokrągleniami. Subtelny zarys charakterystyczne dla twórczości Magdaleny postaci.

Kompozycja jest oszczędna, niemal ascetyczna. Pustka centralnej przestrzeni działa jak pauza  – to miejsce, w którym cisza nabiera wagi i staje się znaczącą częścią utworu. 

„Melodia ciszy” to obraz o subtelnej symbolice. Może być metaforą wewnętrznego wyciszenia, zatrzymania i uważności. Może też sugerować, że prawdziwa muzyka kryje się nie tylko w dźwiękach, ale i w przestrzeniach między nimi. To dzieło, które nie narzuca rytmu, lecz otwiera widza na doświadczenie ciszy jako formy harmonii.