Kompromisy

Obraz „Kompromisy” autorstwa Magdaleny Nowatkowskiej to oszczędna w środkach, ale niezwykle precyzyjna i wymowna kompozycja, która kontynuuje motywy cyklu „Granice”, jednocześnie kierując uwagę widza na relacyjny charakter ludzkiego istnienia. Tytuł sugeruje wewnętrzne napięcie – spotkanie przeciwieństw, konieczność zbliżenia, rezygnacji lub połączenia dwóch odmiennych punktów widzenia. W tej pracy kompromis nie jest gestem miękkim – lecz wyważonym, formalnym, geometrycznym.

Silne kontrasty – czerń postaci i linie na jasnym tle – podkreślają napięcie. Kompromis nie jest tu zawieszeniem różnic, ale świadomym ich zestawieniem. Każda z form ma własną tożsamość, ale ich wzajemna obecność nadaje im nowe znaczenie. Są równe, choć różne. Każda zachowuje swoją strukturę, ale ich relacja tworzy trzeci byt – przestrzeń negocjacji, porozumienia, wspólnej obecności.

Artystka tworzy obraz jak wypowiedź – zredukowaną do najważniejszego komunikatu. I tym komunikatem jest wspólna obecność mimo różnic.

W kontekście cyklu „Granice”, „Kompromisy” są ważnym głosem – pokazują, że granice nie muszą jedynie dzielić, ale mogą też wyznaczać miejsce spotkania. Mogą służyć do wzajemnego rozpoznania, a nie izolacji. Kompromis w tym ujęciu nie oznacza rezygnacji z siebie, ale świadome wyznaczenie przestrzeni, w której możliwe jest wspólne trwanie.

To obraz o relacjach, w których żadna ze stron nie dominuje – ale też żadna nie znika. O relacjach opartych na świadomym wyborze – nie łatwych, ale realnych. O obecności, która nie polega na zgodzie absolutnej, lecz na zgodzie na różnicę.