Gimnastyczka

„Gimnastyczka” z cyklu „Granice” prezentuje postać

w pozycji gimnastycznej, w której ciało jest wydłużone

i wyprostowane, z rękoma uniesionymi

do góry. 

Kompozycja może być interpretowana jako celebracja ludzkiego ciała, jego siły

i elastyczności, a także jako metafora samodyscypliny i koncentracji wymaganej w gimnastyce.

Linie, granice mogą być interpretowane jako ograniczenia i możliwości ciała

i umysłu. 

To metafora dla emocjonalnych

lub psychicznych granic, dążenia

do przekraczania własnych ograniczeń.

Skłania do refleksji nad ciągłym balansem między przestrzeganiem granic a ich przekraczaniem

w dążeniu do osiągnięć.