Fantomy II

Na tle jasnego, chłodnego błękitu tła znajduje się masa śladów. Licznie rozmieszczonych w pozornie losowy sposób znaków. Elementy te mają formę wydłużonych, nieregularnych kresek o różnym kierunku i intensywności, co tworzy wrażenie rozproszenia i ruchu.

Układ tych sygnałów jest dynamiczny, nie ma jednego centralnego punktu kompozycji – cała powierzchnia obrazu zdaje się być równomiernie wypełniona „fantomowymi” śladami, co podkreśla poczucie ciągłości i nieskończoności. Można odnieść wrażenie, że te formy albo pojawiają się, albo zanikają, co dodatkowo wzmacnia ich ulotny charakter.

Jasnoniebieskie tło buduje atmosferę spokoju i otwartości, przypomina rozświetlone niebo lub pustą przestrzeń, w której nagle pojawiają się drobne znaki. Ich ciepły odcień dodaje energii i sprawia, że wydają się niemal „pulsować” w przestrzeni obrazu. Zdają się unosić, jakby były jedynie przelotnymi, efemerycznymi formami.

Artystka bada relację między tym, co widzialne, a tym, co nieuchwytne. Zgłębia  efemeryczność komunikacji, ulotność obecności, a nawet cyfrowe zakłócenia w przepływie informacji.

Na płótnie pozostawia ślady, które balansują na granicy widzialności i znaczenia.