Zapałka

„Zapałka” to studium o kontraście

i prostocie i przemijaniu. Autorka zwraca uwagę na niestabilność i nieubłagany upływ czasu.

Uproszczona forma postaci leżącej

na boku przypomina zapałkę. Zapałka, która jest narzędziem do rozniecania ognia, ale sama w sobie jest krucha

i efemeryczna. A czas jej trwania bardzo krótki. 

W ten sposób, dzieło „Zapałka” staje

się znaczącym elementem w narracji cyklu „Granice”, eksplorując granice percepcji, analizując granice czasu 

i ulotności chwil.