Wielkooka

Postać na obrazie jest zredukowana

do prostych, geometrycznych form, gdzie duże, owalne kształty oczu dominują kompozycję. Nieproporcjonalne duże oczy i kontrast między nimi 

a minimalistyczną formą twarzy może prowokować refleksję nad sposobem,

w jaki widzimy innych i świat. To próba analizy naszego doświadczanie świata. 

Poprzez abstrakcję i figuratywność, stwarza

się tu przestrzeń do dialogu na temat ludzkiej tożsamości i emocji

w otaczających okolicznościach.

Linia odgrywa tu znaczącą rolę, kreśląc zarys postaci

i oddzielając ją od tła. Linie są proste

i wyraźne. Tworzą granice, dzielą i łączą jednocześnie. To nie tylko fizyczne bariery, ale także metafory dla emocjonalnych

i psychologicznych ograniczeń, których ludzie doświadczają w obliczu kryzysów

Postać, choć pozbawiona szczegółów,

jest zdecydowanie ludzka.

Jej wyolbrzymione oczy mogą sugerować wszechogarniający wzrok…

Duże oczy to okno do duszy, to metafora emocjonalnej reakcji na otaczające wydarzenia.

Metafora dostrzegania.