Sygnały obecności

“Sygnały obecności”. Na jasnym, białym tle pojawiają się drobne, pionowe znaki w stonowanych barwach – brązowe i w pastelowej zieleni. Cztery z nich tworzą liniowy układ po prawej stronie płótna. Piąty, jakby oddzielony i samotny, znajduje się po lewej stronie. Mimo minimalistycznej formy, obraz niesie ze sobą wyraźne napięcie, ukryte w subtelnych przesunięciach, kolorze i rytmie powtórzeń.

W cyklu „Granice” artystka posługuje się językiem ciszy i symbolu. Każdy znak może być tu reprezentacją człowieka, obecności, głosu lub emocji. Zbliżone do siebie postaci tworzą układ zbiorowości – być może grupy, społeczności, jakiegoś rodzaju wspólnoty. Odstępy między nimi są równe, nie ma tu zbyt bliskich relacji. Każda z form zachowuje swoją tożsamość.

Z lewej strony samotny znak wyłamuje się z rytmu. Oddzielony, wskazuje na wykluczenie, odrębność lub autonomię. Może być też symbolem sprzeciwu wobec grupy, odrzucenia, niezrozumienia – albo świadomego aktu odejścia.

Pozornie prosta forma obrazu, staje się przestrzenią do intensywnej refleksji nad tożsamością i przynależnością Nad samotnością. Wpisuje się w całą serię jako kolejna odsłona intymnego dialogu z widzem – o tym, gdzie zaczyna się „ja”, a gdzie kończy „my”.