Strefa ciszy

„Pomiędzy” Magdaleny Nowatkowskiej, to obraz,  który wyróżnia się minimalistycznym podejściem do tematu, skupiając się na subtelnych detalach i wykorzystaniu przestrzeni jako głównego elementu kompozycyjnego. Dominująca, niemal monochromatyczna przestrzeń bieli jest tu decydująca. Dominuje, przerywana jedynie przez delikatne, geometryczne akcenty kolorystyczne na krawędziach obrazu.

Dolna część obrazu to cienkie, poziome linie, paski różnej szerokości i w różnych kolorach. To jakby horyzont,  geometryczny poziom istnienia.

Po lewej stronie, na skraju obrazu, pojawia się subtelny, pionowy pasek nadający głębi i dynamiki całości. Oddziela lub łączy różne stany lub światy, przestrzenie. 

Przeważająca biel płótna nie jest jedynie tłem; stanowi kluczowy element, tytułowe “pomiędzy”. To to co, niewidoczne, albo nie widziane, a jednak  istotne. To nieodkryte obszary naszego życia i doświadczeń. Biel może być interpretowana jako metafora niewypowiedzianego, nieznanego, a także jako symbol czystości i nieskończonych możliwości.

Autorka zachęca  widza do zastanowienia się nad tym, co niewidzialne, ale równocześnie obecne i wpływowe. Zmienia perspektywę patrzenia nie tylko na sztukę, ale i na otaczającą nas rzeczywistość, zachęcając do głębszej refleksji nad tym, co zauważamy na co dzień, oraz tym, co pozostaje zwykle niezauważone.