Parasol

„Parasol” to zapis bliskich międzyludzkich relacji. Relacji matki i dziecka, przyjaciół, sióstr…. ludzkich.

Parasol jest metaforą granic jakie jesteśmy w stanie wyznaczyć chroniąc swoje przestrzenie osobiste

i emocjonalne. Ten obraz

to odzwierciedlenie osobistego terytorium i granic, które każdy ma.

Każdy własne. 

To opowieść o tym, w jaki sposób ludzie tworzą swoje własne przestrzenie emocjonalne i psychologiczne, zarówno dla ochrony, jak i wyrażania własnej tożsamości.

Autorka bada złożoność relacji międzyludzkich

w kontekście potrzeby ochrony siebie, innych

i prywatności, oraz emocjonalne

i społeczne aspekty tworzenia

i przestrzegania tych granic.

Skłania do refleksji nad naszymi osobistymi granicami i ich wpływem

na interakcje z innymi.