Eteryczne sygnały

Obraz „Eteryczne sygnały” z cyklu „Granice” cechuje się minimalistyczną kompozycją, w której na jednolitym, szaro-beżowym tle rozmieszczone są pionowe, subtelne znaki w delikatnym, pastelowym różu. Układ tych sygnałów wydaje się przypadkowy, lecz jednocześnie posiada pewien rytm i powtarzalność, przywołując skojarzenia z zakodowanym przekazem lub abstrakcyjną formą komunikacji.

Rozmieszczenie elementów nie jest symetryczne – kreski pojawiają się w różnych konfiguracjach: pojedynczo, w parach lub w nieregularnych grupach. To wprowadza wrażenie organicznej struktury, przypominającej zapis dźwięku, falę radiową czy zakłócony kod cyfrowy.

Dominujące, stonowane barwy budują atmosferę ciszy i ulotności. Różowe sygnały wprowadzają subtelny kontrast, lecz pozostają na granicy widzialności – jakby balansowały między obecnością a zanikiem. Taki zabieg malarski podkreśla efemeryczność przekazu oraz kruchość samego sygnału.

Tytuł „Eteryczne sygnały” sugeruje temat komunikacji niematerialnej – mogą to być fale dźwiękowe, radiowe, impuls nerwowy lub nawet metaforyczne przesłanie unoszące się w przestrzeni. Obraz może odwoływać się do granic percepcji – do znaków, które istnieją, lecz są trudne do uchwycenia lub interpretacji.

Cykl „Granice” jako całość bada pojęcie ograniczeń – zarówno fizycznych, jak i mentalnych. W kontekście tego obrazu może to być refleksja nad tym, co pozostaje niezauważone, nad subtelnymi sygnałami w codziennym życiu, które często umykają naszej uwadze. Nad granicami komunikacji międzyludzkiej – niewypowiedziane słowa, ukryte emocje, przerwane połączenia.