Anielskie dusze

Obraz „Anielskie Dusze” z cyklu Granice Magdaleny Nowatkowskiej to minimalistyczna, symboliczna kompozycja. Te pionowe, nieregularne znaki rozmieszczone rytmicznie na płótnie mogą przywodzić na myśl eteryczne sylwetki, duchowe manifestacje lub abstrakcyjne zapisy egzystencji – niematerialne, a jednak wyraźnie obecne.

Brązowe tło może być interpretowane jako pierwotna, ziemska materia, symbolizująca fizyczny świat, fundament, na którym rozgrywa się cała kompozycja. W kontraście do niego pojawiają się błękitne pionowe znaki, które swoim układem i nieregularnością mogą sugerować indywidualność każdej „duszy”, a zarazem ich pewną zbiorową tożsamość.

 „Anielskie Dusze” mogą być odczytywane jako refleksja nad granicą między światem materialnym a duchowym. Z jednej strony kompozycja odnosi się do porządku i systematyczności – regularność układu figur może przypominać zapis kodu, symboliczny rejestr istnienia. Z drugiej jednak, nieregularność kształtów burzy tę harmonię, sugerując, że każda „dusza” niesie w sobie coś unikalnego, co nie mieści się w sztywno wyznaczonych ramach.

Minimalistyczna forma obrazu nie narzuca jednoznacznej interpretacji, pozostawiając odbiorcy przestrzeń do własnych skojarzeń. Może to być opowieść o pamięci, o ulotnych śladach pozostawianych przez tych, którzy odeszli, albo o esencji istnienia – tej niematerialnej, nieuchwytnej, a jednak fundamentalnej dla ludzkiej tożsamości.